Założenia

Ochrona strefowa zwierząt, roślin i grzybów to jedna z metod ochrony gatunkowej stosowana w praktyce leśnej. Strefy całoroczne chronią życie biologiczne na wielu poziomach. Zabezpieczają stanowiska rzadkich i wrażliwych gatunków, które w wielu przypadkach mają charakter lokalnych ostoi różnorodności biologicznej.  
Na obszarach zarządzanych przez PGL LP tylko dla samych ptaków z powodu ochrony strefowej wyłączono z użytkowania ponad 30  tysięcy hektarów najstarszych drzewostanów. To spektakularny i bezprecedensowy w krajach europejskich przykład rezygnacji człowieka z korzyści ekonomicznych dla zachowania wartości przyrodniczych.

Ochrona strefowa ma jednak pewne ograniczenia. Opiera się na ochronie biernej, co nie zawsze przynosi wymierne korzyści, szczególnie dla stanowisk wymagających ochrony czynnej. Dodatkowo gatunki mogą przenosić stanowiska rozrodcze poza obowiązujące strefy, co z kolei poddaje pod wątpliwość sens ich dalszego obowiązywania. Dla zarządcy gruntów utworzenie stref skutkuje m.in. ograniczeniem możliwości realizacji zabiegów gospodarczych i zmniejszeniem uzyskiwanych przychodów z tytułu nie wykonania zabiegów hodowlanych lub ochronnych. Z kolei niewidoczne w terenie granice stref narażają osoby wykonujące prace na nieumyślne ich naruszenie.

Trudności interpretacyjne przepisów prawnych, przedłużające się czynności administracyjne, niejasne zasady likwidacji stref to kolejne pola dyskusji od lat prowadzonych między organami ochrony przyrody, leśnikami i innymi środowiskami, zajmującymi się ochroną przyrody.

Głównym celem konferencji jest poszukiwanie konsensusu między potrzebą ochrony strefowej,
gospodarką leśną i przestrzeganiem prawa.

Więcej informacji na stronie internetowej CEPL: LINK (kliknij)